Rok 2025 był dla Igi Świątek niezwykle intensywny. Kolejne zwycięstwa, wielkoszlemowe występy, mecze pełne emocji i adrenaliny. Choć świat koncentrował się na jej triumfach i imponujących wynikach, Iga postanowiła na chwilę zatrzymać się i spojrzeć wstecz — na osoby, które naprawdę kształtowały jej drogę, nie tylko jako sportowca, ale i jako człowieka. Tym razem jej refleksja skupiła się na dwóch filarach, które zawsze stały przy niej w cieniu sławy i blichtru: ojcu, Tomaszu Świątku, oraz jej trenerze
Tomasz Świątek — ojciec, mentor, fundament
Dla Igi ojciec był pierwszym przewodnikiem, nauczycielem życia i sportu. Jako były olimpijczyk Tomasz Świątek doskonale znał wymagania i presję, jakie wiążą się z karierą sportową. Od najmłodszych lat uczył córkę, że sukces to nie tylko talent, ale także determinacja, cierpliwość i siła mentalna.
💬 „Tata zawsze powtarzał, że ojciec jest drabiną, po której wspinasz się wyżej” — mówi Iga. „Bez niego nie dotarłabym tak daleko. To on nauczył mnie, że prawdziwa siła rodzi się w momentach, kiedy nikt nie wierzy, że dasz radę.”
To właśnie on był obok niej w chwilach, gdy presja, kontuzje i zwątpienie wydawały się nie do udźwignięcia. Jego obecność była niewidoczna dla publiczności, ale kluczowa dla jej siły i wytrwałości.
—
🎾 Trener — przewodnik, który uczył cierpliwości i wytrwałości
Drugą postacią, której Iga poświęciła swoje podziękowania, był jej trener, osoba, która kształtowała jej umiejętności techniczne i mentalną odporność. W świecie, gdzie sportowcy często mierzą się z presją mediów, fanów i własnych oczekiwań, trener stał się dla niej przewodnikiem, powiernikiem i partnerem w trudnych decyzjach.
💬 „Mój trener zawsze przypominał mi, że jestem człowiekiem, a nie maszyną do wygrywania. Uczył mnie, jak cieszyć się każdym dniem na korcie i jak traktować porażki jako lekcje” — wyznała Iga.
Dzięki temu wsparciu Iga nie tylko rozwijała swoje umiejętności tenisowe, ale także budowała wewnętrzną siłę, która pozwalała jej podejmować ryzyko i walczyć do ostatniego punktu w każdym meczu.
—
🔥 Lekcje życia wyniesione z trudnych chwil
Rok 2025 był pełen wyzwań. Każdy turniej był okazją do sprawdzenia nie tylko kondycji fizycznej, ale także odporności psychicznej. Iga wielokrotnie przyznawała, że w chwilach największego stresu myśl o ojcu i trenerze dawała jej siłę, by kontynuować.
> „Nie zawsze było łatwo. Ale wiedziałam, że tata i mój trener wierzą we mnie — nawet wtedy, gdy ja sama miałam wątpliwości” — mówi Świątek.
Ich wsparcie nie ograniczało się do słów. To była obecność, przykłady i codzienne wskazówki, które nauczyły ją wytrwałości, pokory i odpowiedzialności — cech, które dziś czynią ją nie tylko mistrzynią kortu, ale także wzorem dla młodych sportowców.
Refleksja końca roku i wdzięczność
Końcówka roku 2025 skłoniła Igę do spojrzenia na całą swoją drogę z perspektywy doświadczeń, które ukształtowały jej charakter. To czas wdzięczności — dla ojca, który był jej pierwszym przewodnikiem, i dla trenera, który nauczył ją, jak balansować między ambicją a rzeczywistością.
Iga podkreśla, że sukces nie jest efektem wyłącznie jej pracy na korcie. To efekt drabin, po których wspięła się dzięki ludziom wierzącym w nią od samego początku.
> „Każdy krok, każda wygrana i każda lekcja jest wynikiem ich wsparcia. Bez nich nie byłabym tym, kim jestem dziś” — mówi Świątek.
✨ Historia Igi Świątek w 2025 roku to nie tylko opowieść o zwycięstwach i tytułach. To przede wszystkim historia ojca i trenera, którzy swoją wiarą, cierpliwością i mądrością umożliwili jej wspięcie się wyżej, niż kiedykolwiek marzyła. 🇵🇱
